~:* بگو سیب... *:~

برایت سیب‌آوردم نگاهش کردی و گفتی / که نقطه ضعف خود را کاش با شیطان نمی‌گفتیم

~:* بگو سیب... *:~

برایت سیب‌آوردم نگاهش کردی و گفتی / که نقطه ضعف خود را کاش با شیطان نمی‌گفتیم

~:* بگو سیب... *:~

برای من ماجرای مردی را نقل کردند که دوستش به زندان افتاده بود و او شب‌ها بر کف اتاق می‌خوابید تا از آسایشی لذت نبرد که دوستش از آن محروم شده باشد،...
چه کسی...؟!
چه کسی برای ما بر زمین خواهد خفت؟؟

آلبر کامو _ سقوط
------
قلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَاتَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ...

دنبال کنندگان ۷ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
مطالب پیشین

۲۱ مطلب در مرداد ۱۳۸۹ ثبت شده است

403- از کجا باید شروع کرد؟

شنبه, ۳۰ مرداد ۱۳۸۹، ۰۵:۵۳ ب.ظ
ای مرغ آفتاب! با خود مرا ببر به دیاری که همچو باد، آزاد و شاد پای به هرجا توان نهاد، گنجشک پر شکسته ی باغ محبتم تا کی در این بیابان سر زیر پر نهم؟ با خود مرا ببر به چمنزارهای دور شاید به یک درخت رسم نغمه سر دهم. من بی قرار و تشنه ی پروازم تا خود کجا رسم به هر آوازم... *** اما بگو کجاست؟ آن جا که - زیر بال تو - در عالم وجود یک دم به کام دل اشکی توان فشاند شعری توان سرود؟     پ.ن.۱.اسمشو هر چی میخواین بذارین... کاش میشد هنوز اینجا بنویسم... کاش اجازه میدادین! وقتی شروع کردم کاملا مخفی بودم... پیدا شدنم رو سعید شروع کرد! هنوز یادمه! اون اولا دختر آلبالویی بودم... بعد شدم سیمین... و حالا تمام کسایی که میان کاملا منو میشناسن! یا شایدم تمام کسایی که منو میشناسن میان اینجا (!) فکر نمیکردم برام مشکلی پیش بیاد و به خاطر این بلاگ بخوام جواب پس بدم... بارها تا مرز حذف بلاگ رفتم و هر بار به خاطر یک نفر و به دستور یکی دیگه! اما موندم و نوشتم...نوشتم چون به اشتراک گذاشتن بعضی چیزا کمکم میکرد به حلشون... و شاید گاهی تقسیم خنده ها... الان احساس میکنم یه مدت نباشم اینجا بهتره! اشتباه "فرشتگانی از جنس تیزهوشان" رو تکرار نمیکنم! حذف نمیکنم که یکی بیاد و به اسمش هرچی میخواد بنویسه! و مطمئنم یه روز برمیگردم که ادامه بدم... اما الان نه! حداقل تا وقتی یه ذره افکارم آروم شه و اونقدر فراموش شده باشم که به خاطر وبلاگم و اسمم و نوشته هام برام مشکلی ایجاد نشه! و متاسفم... اول از همه برای خودم که بچه گانه تصمیم گرفتم! و بعد برای تمام کسایی که اومدن اینجا و به بدترین شکل ممکن جبران میکنن! و ممنون از همه تون! از مریم، سوگند، باران، نازنین، فریده، بیتا، مینا، سرور،شادی، زهره،لیلی، سارا، الناز، آقا مجید، اقا دانیال، آقا محسن ، آقا رضا و همه ی دوستانی که همراه بودن و ممنون واسه ی حضورشون که واقعا دلگرمی بود!   پ.ن.۲. بلاخره نوشتم!!! بارها تصمیم گرفتم و منصرف شدم اما... باید دل کندن رو یاد گرفت! پ.ن.۳. بر میگردم! مطمئنم! شاید فردا! شاید همین امشب! شاید...شاید حتی وبلاگ دیگه ای اما امضا محفوظ! پ.ن.۴. دوستان عزیز که ای دی من رو دارن (silversun ) لطفا دیگه بهش پیام ندن چون پاک شد... برای دریافت آی دی جدید برام پیام بذارین! مخصوصا فریده و نازنین! پ.ن.۵. منتظر توضیح خیلیا هستم! پ.ن.۶. شعر از فریدون مشیری! حتما این وبسایت رو ببینین!
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ مرداد ۸۹ ، ۱۷:۵۳
خانوم سین
حد و مرز خود          اگر بداند ساحل ! با ضربه های مداوم موج             عقب نمی راند او را                              دریا  ...!!                              پ.ن.۱. "تیکه میندازی که باید بری غیر مستقیم! برو ولی یه درصد فک نکن قیدتو زدیم! خواستی دلمو ببری، بردی خداییشم! تنها بدی عشق اینه عاشقا جدا میشن! ازت ممنونم اگه واسم دل میسوزونی تو! آره ممنون اگه هنوزم به فکرمی تو! بگو اندازه من میخوره کی غم تو؟ راستی راستی نمیخوای بیام به دیدن تو؟؟؟؟"
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ مرداد ۸۹ ، ۲۲:۵۰
خانوم سین
از من مخواه از قفس بدرآیم وقتی هنوز دل مطمئنی نیست،                                  اعتمادی هم نیست. بگذار همچنان در پیله خود بمانم؛     وقتی یار همدلی نیست،          بگذار بالها بسته بماند ...     پ.ن.۱. منبع شعر از شباهنگ عزیز که دقیقا شعری رو بهم داد که دنبالش بودم! تنها شعری که الان به دردم میخوره! پ.ن.۲. همکار ِ ولیِّ دم ! همیشه فکر میکردم تو دوست خوبی نبودی که کار به اینجا رسید! ولی امروز فهمیدم من شایستگی یک "دوست خوب برای تمام فصول" بودن رو ندارم! خدا بگم چی کار کنه کسی رو که به یه سوال تمام دنیا و اعتماد به نفسمو نابود کرد!!! یه سوال از خودم برای خودم... چقدر پیچیده ست ذهنم که ۲ روزه هنوز غرقشم! پ.ن.۳. دیروز همه ش تو یه دقیقه خلاصه میشه... خواب... ساره... سکه... خنده... شوخی... ازدواج... اعتراف... عمه... قیمه... بیتا... سوگند...مریم... گریه... نماز... سوگند... مریم... خنده... اعتماد؟... پ.ن.۴. چقدر همه چیز میتونه سریع عوض شه!  یه دقیقه یه حالی و یه دقیقه بعد تو یه فاز دیگه! وقتی فکرشو میکنم که قرار بود آخر تابستون چی بشه...  ولی الان خوشحالم! ازینکه همه چی حل شد و همه چی راحت بود ... هم برای من هم برای تو و تو ! (خیلی راحت تر از جریان ولیِّ دم ) و اینو بدون که من بهتون همیشه اعتماد دارم! به ۲تاتون!   پ.ن.۵. ویلیام شکسپیر میگه : زمانی که فکر می کنی تو 7 تا آسمون 1 ستاره هم نداری یکی یه گوشه دنیا هست که واسه دیدنت لحظه شماری می کنه... پ.ن.۶. دوباره جمع تابستون دو سال پیش + دوستای جدید! با طرح اذان تا اذان! تقریبا همه چی آرومه!
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ مرداد ۸۹ ، ۲۰:۴۵
خانوم سین

400- میخواستم ننویسم... بهونه م اونقدر محکم نبود!

سه شنبه, ۲۶ مرداد ۱۳۸۹، ۰۵:۳۵ ب.ظ
دنگ...، دنگ...      ساعت گیج زمان در شب عمر           می زند پی در پی زنگ.   لحظه ام پر شده از لذت      یا به زنگار خمی آلوده است.           لیک چون باید این دم گذرد،                پس اگر می گریم                     گریه ام بی ثمر است.                           و اگر می خندم                                خنده ام بیهوده است.   دنگ...، دنگ...      لحظه ها می گذرد.           آنچه بگذشت، نمی آید باز.                قصه ای هست که هرگز دیگر                     نتواند شد آغاز.   دنگ...      فرصتی از کف رفت.           قصه ای گشت تمام.                پرده ای می گذرد،                     پرده ای می آید:                          می رود نقش پی نقش دگر،                               رنگ می لغزد بر رنگ.   ساعت گیج زمان در شب عمر      می زند پی در پی زنگ:           دنگ...، دنگ...                دنگ...                                         "سهراب سپهری"     پ.ن.۱. منبع: وبلاگ نوه ی خوبم فریده جووون! پ.ن.۲. دلم خرابه ی پشت خوابگاهو میخواد... که دوباره چادرو بندازم رو زمین و رو به آسمون دراز بکشم و ساقه ی تیز علف ها بره تو تنم و راه رفتن حشرات رو رو بدنم حس کنم... همیشه میدونم دب اصغر کجاست! نه اینکه اینجا تو یه چاردیواری باشم و نفهمم سعید و سامان کی میان و میرن و تموم روز منتظر غروبش باشم و دلم نخواد هیچوقت آفتاب در بیاد! پ.ن.۳. ولیِّ دم امروز اس داد:" وقتی یه بار از یه دوست ضربه میخوری مثل اینه که با ماشین بهت زده و داغونت کرده، ولی وقتی میبخشیش مثل اینه که بهش فرصت دادی تا دنده عقب بگیره و دوباره از روت رد شه تا مطمئن شه چیزی ازت نمونده" راست میگه؟؟؟ پس شانس دوباره چی میشه؟؟ پ.ن.۴. همیشه بین این دوتا ضرب المثل مونده م: "آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب " و   " جلوی ضرر رو از هرجا بگیری منفعته" ... دنیای این روزای من شده انتخاب بین دو تا گزینه که کلی تفاوته بینشون و میتونن زندگیمو عوض کنن! کاش چیزی رو نگی و اگه میگی تا آخرش پای کمک بمونی... پ.ن.۵. فهمیدم دلم چی میخواد! اینکه " دوستی باشم برای تمام فصول" ... اونقدر قدرتمند و استوار که با بزرگترین تغییراتم جایگاهمو تو دل دوستام از دست ندم! آره! این  خوبه!!! و چقدر لذت بخشه وقتی یک دوست صادقانه بهت میگه که "چقدر دوستت داره!" اونوقته که میخوای تموم داشته ها و نداشته هاتو بدی و این جمله رو هر روز بشنوی! پ.ن.۶. اگه ازین پست چیزی نفهمیدی اصلا موردی نداره! فقط کمکم میکنین بفهمم یه دختر ۲۰ ساله ی ایرونی یعنی چه جوری؟؟؟
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ مرداد ۸۹ ، ۱۷:۳۵
خانوم سین

399- گاهی اونقدر هستی که بودنت وظیفه میشه!

يكشنبه, ۲۴ مرداد ۱۳۸۹، ۰۸:۱۲ ب.ظ
نمیخواهم بمیرم، با که باید گفت؟ کجا باید صدا سر داد؟              در زیر کدامین آسمان،                              روی کدامین کوه؟                                           اگر زشت و اگر زیبا                                            اگر دون و اگر والا                                         من این دنیای فانی را                                        هزاران بار از آن دنیای باقی دوست تر دارم.   مراد از زنده ماندن، امتداد خورد و خوابم نیست توان دیدن دنیای ره گم کرده در رنج و عذابم نیست هوای هم نشینی با گل و ساز و شرابم نیست.                                               جهان بیمار و رنجور است.                         دوروزی را که بر بالین این بیمار باید زیست                         اگر دردی ز جانش برندارم ناجوانمردی ست!     پ.ن.۱. تکنولوژی به دانشگاه ما هم رسید!! در راستای بهبود وضعیت فرهنگی دانشگاه ها و به برکت حلول ماه رمضان و به پشتوانه ی هدفمند کردن یارانه ها، با تدبیر و درایت آقا رئیس دانشگاه و همت دانشجویان بزرگمند و غیور و راست قامت () ؛دانشکده ی فنی و مهندسی به سیستم عظیم الشان "وایرلس" متصل شد! پ.ن.۲. دو تا حمله ی لفظی ناجور تو دو روز پشت سر هم! به سعید میگم باید میذاشت یه ذره بگذره بعد! خودمم پشیمونم به شدت اما نمیشه کاریش کرد... مشکل هم اینه که جدیدا حرف حق رو تند میزنم! خیلی خیلی تند و رک! و اکثرا نمیتونن زود هضمش کنن!  نتیجه ش میشه این! پ.ن.۳. خیلی خیلی زشته جواب اس ام اسی رو که آدم وقت و هزینه میذاره و مینویسه و میفرسته با تک زنگ داد! پ.ن.۴. هیچ چیز بدتر از روزمرگی نیست... یه چیز دیگه هم خیلی بده! شک و دودلی!! اونم وقتی تو کاری هستی که هیشکی حتی اگه ردت نکنه تاییدت هم نمیکنه! پ.ن.۵. بچه ها هم واسه خودشون عالمی دارن! "حدیث" برام یک ایمیل زد که توش یک نظر سنجی بود از بچه ها که عشق رو تعریف کنن! چیزایی رو میبینن که ما نمیبینیم! مثلا: عشق هنگامى است که شما براى غذا خوردن به رستوران می روید و بیشتر سیب زمینى سرخ کرده هایتان را به یکنفر می دهید بدون آن که او را وادار کنید تا او هم مال خودش را به شما بدهد. (کریس، ٦ ساله) پ.ن.۶. دعا... دعا... دعا! واسه من نه! واسه یک نفر که میدونم احتیاج داره!
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۴ مرداد ۸۹ ، ۲۰:۱۲
خانوم سین
جرات کن           تا خودت را                       و آنچه را که نیستی در رویا ببینی!       جرات کن              تا خودت                       و انچه را که نداری در رویا ببینی!      جرات کن             تا خودت را                          همانگونه که واقعا هستی در رویا ببینی...     جرات کن          تا خودت را در رویا ببینی                                      و پس از بیداری صورت رویای واقعی ت را مشویی...     پ.ن. شاعر: Margot Bickel  پ.ن.۱. روزای خوبی شروع شدن... روزایی که میدونی حتی اگه خواب هم باشی بازم بهش نزدیکی... مثل قبل نیست که آخر شب یادت بیاد که یه روز گذشت  و تو حتی یه بار هم یادش نکردی... اینروزا حتی دلت نمیاد نمازتو سرسری بخونی... خودتم نخوای تلویزیون و رادیو و حتی "فارسی1" بهت یادآوری میکنن که اینروزا چه خبره! پ.ن.2. افطاری دیشب خونه دایی محمد عالی بود... دوباره جمع عظیم خانواده مون و دیدن دوستایی که تا سال بعد فقط با اس ام اس با هم در ارتباطیم! پ.ن.3. "وقتی زندگی صد دلیل برای گریه کردن به شما نشان میدهد ،شما هزار دلیل برای خندیدن به آن نشان دهید." به یاد خوابگاه! میترا اینو زیر برنامه ش نوشته بود و زده بودش به در یخچال! پایینشم نوشته بود: "شوهرامون کیان؟ کتابامون!" پ.ن.4. "رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ  رَحْمَةً إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ " پ.ن.5. خیلی این آهنگو دوست دارم! کلا آلبوم خوبیه "رگ خواب" پ.ن.6. کسیو میشناسم که شدیدا احتیاج داره به دعا! تو ماه رمضون دعاهامون یه ذره از سقف بالاتر میره و میرسه به هوای آزاد... از همه تون میخوام دعا کنین براش!  پ.ن.7.  دیشب "صدرا" خواستنی ترین فرد حاضر بود!
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ مرداد ۸۹ ، ۲۳:۳۶
خانوم سین
زنی را می شناسم من،  که شوق بال و پر دارد ولی از بس که پُر شور است،دو صد بیم از سفر دارد زنی را می شناسم من،  که در یک گوشه ی خانه میان شستن و پختن،  درون آشپزخانه  سرود عشق می خواند، نگاهش ساده و تنهاست  صدایش خسته و محزون،  امیدش در ته فرداست  زنی را می شناسم من،  که می گوید پشیمان است  چرا دل را به او بسته،  کجا او لایق آنست؟  زنی هم زیر لب گوید،  گریزانم از این خانه  ولی از خود چنین پرسد                           "چه کس موهای طفلم را،  پس از من می زند شانه؟"  زنی آبستن درد است،  زنی نوزاد غم دارد  زنی می گرید و گوید،  به سینه شیر کم دارد  زنی با تار تنهایی،  لباس تور می بافد  زنی در کنج تاریکی،  نماز نور می خواند  زنی خو کرده با زنجیر             زنی مانوس با زندان                       تمام سهم او اینست:                                                              نگاه سرد زندانبان!  زنی را می شناسم من،  که می میرد ز یک تحقیر  ولی آواز می خواند،  که این است بازی تقدیر  زنی با فقر می سازد،  زنی با اشک می خوابد  زنی با حسرت و حیرت،  گناهش را نمی داند  زنی واریس پایش را،  زنی درد نهانش را  ز مردم می کند مخفی،  که یک باره نگویندش                                                    چه بد بختی ، چه بد بختی!  زنی را می شناسم من،  که شعرش بوی غم دارد  ولی می خندد و گوید،  که دنیا پیچ و خم دارد  زنی را می شناسم من   که هر شب کودکانش را، به شعر و قصه می خواند  اگر چه درد جانکاهی،  درون سینه اش دارد  زنی می ترسد از رفتن، که او شمعی ست در خانه  اگر بیرون رود از در،  چه تاریک است این خانه!  زنی شرمنده از کودک،  کنار سفره ی خالی  که ای طفلم بخواب امشب، بخواب آری و من تکرار خواهم کرد،  سرود لایی لالایی  زنی را می شناسم من،  که رنگ دامنش زرد است  شب و روزش شده گریه،  که او نازای پردرد است!  زنی را می شناسم من  که نای رفتنش رفته،  قدم هایش همه خسته  دلش در زیر پاهایش، زند فریاد که: بسه  زنی را می شناسم من  که با شیطان نفس خود،  هزاران بار جنگیده  و چون فاتح شده آخر،  به بدنامی بد کاران                                                      تمسخر وار خندیده!  زنی آواز می خواند،  زنی خاموش می ماند  زنی حتی شبانگاهان،  میان کوچه می ماند  زنی در کار چون مرد است،  به دستش تاول درد است  ز بس که رنج و غم دارد،فراموشش شده دیگر                                                      جنینی در شکم دارد!  زنی در بستر مرگ است،  زنی نزدیکی مرگ است  سراغش را که می گیرد؟  نمی دانم، نمی دانم  شبی در بستری کوچک،  زنی آهسته می میرد  زنی هم انتقامش را، ز مردی هرزه می گیرد  زنی را می شناسم من...       پ.ن. اولیه:: شعرش طولانیه! میدونم ... اما هرچی تلاش کردم نشد چیزیشو حذف کنم! من همه ی این زنها رو میشناسم... همه شونو! پ.ن.۱. گاهی بعضی اس ام اس ها بد میزنه تو برجک آدم... حتی نمیدونی از کی باید خجالت بکشی... از خودت یا ... این یکیش بود:" پیشاپیش فرارسیدن ماه زولبیا و بامیه، بیخوابی شبانه، بیخوابی شبانه، گرسنگی روزانه، روزشماری ماهانه، پرخوری سحرانه، افطاری شاهانه، و توقع آمرزش سالانه مبارک!" پ.ن.۲. "این یکی از تضادهای زندگی ما است ،که آدم همیشه کار اشتباه را در بهترین زمان ممکن انجام میدهد ."  * امروز یه سری جملات کوتاه از "چارلی چاپلین" رو خوندم! واقعا محشر بود... خواستم یکیشو کپی کنم دیدم بعدی بهتره!!! و همینطور رفتم تا پایین! تو "لینکای روزانه" میذارمش! پ.ن.۳. شعر "زنی را میشناسم من..."  از سیمین بهبهانی محشره! حتما این لینکو امتحان کنین! مطالب جالبی داره که خوندنش خالی از لطف نیست! پ.ن.۴. خیلی اتفاقا که نباید بیفته داره تو این روزا پیش میاد... و نمیدونم چرا همیشه "آقای تنها" باید شاهدش باشه!؟ من کاری نمیکنم... مطمئنم اشکال از ماشین هایی ه که وظیفه ی خودشون میدونن آدمو ساپورت کنن تا دم در... اما وقتی چند روز پشت سر هم اتفاق بیفته و همیشه یک نفر خاص شاهدش باشه یه ذره...  پ.ن.۵. " و الصبح اذا تنفس" ... عاشق سوره ی "تکویر" م... بعضی اوقات نافرم به دل آدم میشینه... "قیامت" هم عالیه! رمضان مبارک! پ.ن.۶. متولدین آبان: آهن در بین متولدین آبان آدم عصبی و بی قرارخیلی کم دیده می شود و این در اثر فلز درونی شخصیت آنهاست ٬ با وجود این آنها خیلی رقیق القلب بوده و نسبت به افراد ناتوان و درمانده خیلی دلسوز هستند. متولدین آبان هرگز هدیه یا محبت کسی را فراموش نمی کنند و فورا در جستجوی جبران آن برمی ایند.از طرف دیگر ظلم و بی عدالتی را نیز فراموش نمی کنند و در مقابل ان واکنش های متفاوتی را از خود بروز می دهند. به خانواده و روابط خانوادگی اهمیت زیادی می دهندو رفتارشان با کودکان ملایم و عطوفت آمیز است... منبع : اینجا
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ مرداد ۸۹ ، ۱۷:۵۱
خانوم سین

396- رمضان مبارک!

چهارشنبه, ۲۰ مرداد ۱۳۸۹، ۱۰:۰۵ ق.ظ
من چه سبزم امروزو چه اندازه تنم هوشیار است                         نکند اندوهی ‚ سر رسد از پس کوه...چه کسی پشت درختان است ؟هیچ می چرد گاوی در کرد ظهر تابستان استسایه ها می دانند که چه تابستانی استسایه هایی بی لکگوشه ای روشن و پاککودکان احساس! جای بازی اینجاست...زندگی خالی نیستمهربانی هست                   سیب هست                               ایمان هست                                           آری تا شقایق هست زندگی باید کرد!     پ.ن. امانتداری: منبع شعر و عکس پ.ن.۱. هیچ ضد حالی بدتر از این نیست که یکی از دوستات بعد مدت ها بهت اس بده و به جای خودت حال و وضع یکی دیگه رو ازت بپرسه!!!! پ.ن.۲. میتونستم و دوست داشتم جزو بچه هایی باشم که امروز رفتن پیک نیک... پ.ن.۳. میشه یکی یه لطفی بکنه و منو بزنه؟؟؟ بی بهونه گریه کردن خجالت داره! پ.ن.۴. تقریبا تمام وقتم به دانلود میگذره... مشاورات هم که تموم شد و تمرینات رانندگی هم رو به اتمامه... امروز به سرم زد درس بخونم...البته از فردا! پ.ن.۵. دوست داشتم الان حسش بود میرفتم اون ویولن وامونده رو در میاوردم و میزدم...دلم میخواست اونقدر تند میزدم که انگشتام خودشون بشینن رو سیم ها... اون قدر آرشه رو سریع بالا و پایین ببرم که خودمم نفهمم کدوم نت با کدوم ارشه میخونه... حیف که نه حسش هست نه بلدم نه حوصله شو دارم! پ.ن.۶. در توضیح پ.ن.۲. ::باربارا میگه:" ۹۵٪ پیش فرض های آدم و برنامه ریزی های ذهنی یک انسان تو دوران کودکی تا قبل ۱۸ سالگی ش انجام میشه... و فقط ۵٪ بقیه تحت تصمیمات دوران بزرگسالی هستش... که با همون ٪۵ میشه سرنوشت رو عوض کرد..." پ.ن.۷. بعد مدت ها دوباره موزیک قدیمی و خاطره انگیز :" اگه چشمات منو خواست... تو به چشمات چی میگی؟؟ وقتی که دلت گرفت.. حرفاتو به کی میگی؟؟؟"  - جای مگی و سوگی خالی که یه سمفونی راه بندازیم دوباره!!!!-
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ مرداد ۸۹ ، ۱۰:۰۵
خانوم سین

395- وقتی که من بزرگ بودم...

دوشنبه, ۱۸ مرداد ۱۳۸۹، ۰۸:۵۴ ب.ظ
زندگی باور میخواد      آن هم از جنس امید،               که اگر سختی راه             به تو یک سیلی زد؛                 یک ندای قلبی به تو گوید که:                                                            خدا هست هنوز...       پ.ن.۱. برای کشتن یک پرنده نیازی به شکستن بال هایش نیست...پرهایش را که بچینی ، خاطرات پرواز روزی صد بار آن را خواهد کشت . . .     پ.ن.۲. تموم ۲ ساعت اول کلاس رو چرت زدم و نیم ساعتشو کاملا خواب بودم!آقای حداد کلی بهم خندید... بعدشم گفت منو میبره آزمایش ببینه دوز موادی که زدم چند بوده که چشمام باز نمیشه! پ.ن.۳.  مشاورات تموم شد... و شادی و سحر و مریم و پری هم... خوش گذشت! پ.ن.۴. متنفرم از کسایی که حرمت حضور یک کودک رو نگه نمیدارن! و چقدر نفرت انگیزه نگاهشون زیر چشمای پرسش گر و معصوم یک کودک! پ.ن.۵. "دا" رو حتی نمیتونم شروع کنم! یادش بخیر تابستونایی که روزی یک رمان تموم میکردم...
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ مرداد ۸۹ ، ۲۰:۵۴
خانوم سین
چه تنگنای سختی است! یک انسان یا باید بماند یا برود. و این هر دو اکنون برایم از معنی تهی شده است.                                      و دریغ که راه سومی هم نیست!       پ.ن.۱. بارها گفته اند که اسرار کاری خود را نزد هر کسی نباید برملاکرد اما تو همچنان بی توجه به این سفارش ها و توصیه ها پنهانی ترین رازهای خود را در اختیار همگان می گذاری. شاید به همین خاطر است که به آرزوهای خود کمتر می رسی.
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ مرداد ۸۹ ، ۲۱:۵۰
خانوم سین