82- سوفیا ( به مناسبت روز دختر)

سوفیا باید همیشه بدونه که ما (من و مهدی) همیشه دوستش داریم. هرچی بشه. هرطور باشه. 

سوفیا باید همیشه بدونه که ما بهش افتخار می کنیم هرطور باشه... هر چی که بشه.

و غیر از ما (که دوست داشتنمون هیچ وقت شرط و شروط نخواهد داشت)، دوست داشتن بقیه هیچ اهمیتی نخواهد داشت...

و امیدوارم کسی رو پیدا کنه که مثل ما بی قید و شرط عاشقش باشه و اگه پیدا نشد هم اصلا مهم نیست...

پ.ن.1. دو هفته س که سوفیا خودش رو نشون میده. به حرفا و احساسات ما واکنش نشون میده. شدیم مثل همسایه های دیوار به دیوار قدیم. که یک نفر میکوبه به دیوار مشترک خونه و همسایه با دوباره کوبیدن جواب میده... این روزا که حضورش بیشتر و بیشتر داره برامون روشن میشه، رو رفتار مامان های مختلفی که نزدیکم هستن متمرکز شدم. خیلی باید و نبایدها...

پ.ن.2. یکی از بزرگترین باید و نبایدهایی که بهش رسیدم همین تعیین قید و شرط برای دوست داشته شدن ه. اشتباهی که والدین خیلی خیلی تکرارش می کنن و شاید یکی از بزرگترین مشکلات رو برای من تو زندگیم ایجاد کرده. از همون اول زندگی شروع میشه...
اگه شیرتو نخوری دوستت ندارم... 
اگه غذاتو نخوری دوستت ندارم...
اگه نگی چندتا دوستم داری دوستت ندارم...
اگه یه شعر بخونی همه بهت میگن آفرین و تشویقت می کنن...
اگه سلام نکنی کسی دوستت نداره...
اگه اسباب بازی شخصیتو به کسی ندی دیگه دوستت ندارن...
بهت افتخار می کنیم «اگه» تیزهوشان قبول بشی...
بهت افتخار می کنیم «اگه» دانشگاه قبول بشی...
دوستت داریم «اگه» حجابت رو رعایت کنی... 

چرا اینقدر اگر؟؟؟ تاثیرات این جملات تا بزرگسالی هم باقی می مونه... که همیشه میگی اگه مثلا شغل خوب نداشته باشم پس دیگه والدینم به من افتخار نخواهند کرد یا روحشون در عذاب خواهد بود یا دیگه دوست داشتنی نیستم... 

پ.ن.3. دوست داشتن تو به هیچ شرطی مقید نیست... هرروز هر هفته هر ماه هر سال بهت ثابت می کنیم... شاید از دست هم ناراحت شیم، عصبانی بشیم یا دلخور بشیم... اما همیشه عاشق هم خواهیم بود.