94- فکت

باید این فکت در ذهن همه ثبت بشه که من، شما یا هر انسان دیگه ای فقط در قبال افرادی که آگاهانه و با اختیار و انتخاب وارد زندگیشون شدیم، یا وارد زندگیمون کردیم مسئولیت صد در صد داریم. در قبال اوناست که «وظیفه» داریم کاری رو که حالشون یا اوضاعشون رو بهتر می کنه انجام بدیم. 

این افراد در درجه اول همسر و فرزند ه. (و گاهی دوستان رو هم شامل میشه)

ما در قبال این افراد مسئولیت صد در صدی داریم. چون ما انتخاب کردیم و تصمیم گرفتیم این افراد در زندگی ما باشند. پس موظفیم که مسئولیت های ناشی از این انتخاب رو بدون حتی شک و «چرا» قبول کنیم. 

اما خواهر، برادر، عمه و عمو و خاله و دایی (و حتی شاید گنده تر از دهنم حرف میزنم! پدر و مادر) کسانی هستند که ما هیچ انتخاب و اختیاری نداشتیم برای داشتن اونا. 

پس اگه کاری برامون می کنن، اگه کاری براشون می کنیم «لطف» محسوب میشه و نه وظیفه. 

پ.ن.1. هر بار از سعید تشکر می کنم که کار و برنامه روتین زندگیش رو تغییر می ده تا به یه سری از کارای اداری ما در پایتخت برسه، جواب میده «وظبفه مه! خواهرمی ها» و من میگم «گناه نکردی که برادر من شدی! وظیفه ای نداری. همه ش لطفته.»

پ.ن.2. من خودم الان یک مامانم. شاید برای همین به خودم اجازه دادم این نسخه رو برای مادر و پدرها بپیچم. اگه حتی یه ذره فکر کرده باشیم که سوفیا رو به این دنیا بیاریم تا بعدها وظایفی در قبال ما وبال گردنش باشه بهش ظلم کردیم. این خودخواهی محضه!

پ.ن.3. خلاصه که هرکاری برای مردم می کنین از مهربونی شماست نه وظیفه تون. گاهی «اجبار وظیفه بودن» توقع رو همراهش میاره. توقعی که نابجاست و مستحقش نیستین.

پ.ن. بی ربط: آهنگ تو بی من (شادمهر - آلبوم تصویر) ... با صدای خیلی بلند. با هندزفری مثلا. و تصور اینکه مثلا تو مخاطب آهنگی... و یکی جلوت صادقانه داره فریاد میزنه: نمیذارم دور بمونی...

60- Man in the mirror

I'm gonna make a change

For once in my life

It's gonna feel real good

Gonna make a difference

Gonna make it right

I'm starting with the man in the mirror

I'm asking him to change his ways

And no message could have been any clearer

If you want to make the world a better place

...Take a look at yourself, and then make a change

پ.ن.1. تایتل یک آهنگ از مایکل جکسون. متن بالا هم قسمت کلیدی آهنگه.  اگه مثل من یکم با سبک سریع خونی و صدای زیر مایکل جکسون مشکل دارین؛ کاور این آهنگ رو با اجرای Brian J. Crum در فاینال America's got talent حتما "ببینید". 

پ.ن.2. از دو روز پیش که فاینال رو دیدم تا الان چندها بار دیدم این کلیپ رو. شاید اگه یهو ببینین به دلتون نشینه. اما دیدن این مسابقه از قسمت اول مصاحبه، و جنگیدن به تمام معنای شرکت کننده ها. آرژانتینی هایی که حتی انگلیسی بلد نبودن و از یک محیط لجنزار خودشون رو کشیدن بالا، دختر کوچیکی که هیچوقت توسط هیچکس دیده نشده بود (و اتفاقا برنده این مسابقه شد)، مهاجرایی که نه در غربت دلشون شاد بود نه رویی در وطن داشتن، بچه هایی که تو یک کار مهارت داشتن و میخواستن همون یک کار دیده بشه و می شد. و چه حمایت گسترده ای...

پ.ن.3. یکی دوست داشتنی ترین لحظه دیدن اون پیرزنی بود که تو سن 90 و اندی سالگی تو مسابقه شرکت کرده بود و می رقصید. و وقتی امتیاز حضور تو مرحله بعد رو گرفت گفت : امیدوارم تا اون موقع زنده بمونم!

پ.ن.4. در نهایت برایان جاستین کرام... پسری که به خاطر اضافه وزن و تمایلات جنسیش زندگی فوق العاده سختی رو داشت. اما از روز اول قوی شروع کرد تا این آهنگ که تو فاینال خوند. من زیاد طرفدار دگرباش های جنسی نیستم اما برای این "مبارزه" ش در راستای ثابت کردن خودش حاضر بودم ساعت ها ایستاده تشویقش کنم... هیچ چیزی تو دنیا نیست که مانع کسی بشه.

پ.ن.5. کاور man in the mirror از برایان جاستین کرام 

54- I may only have one match, but i can make an explosion

ای شیر شکاران سیه موی سیه چشم!

آهوی گرفتار به زندان شما من

آن روح پریشان سفرجوی جهانگرد

همراه به هر قافله چون بانگ درا، من

تا بیشتر از غم، دل دیوانه بسوزد

برداشته شب تا به سحر دست دعا من

سیمین! طلب یاریم از دوست خطا بود:

ای بی دل آشفته! کجا دوست؟ کجا من؟

پ.ن.0. شعر از سیمین بهبهانی... 

پ.ن.1. یک صدایی یه گوشه هایی اون وسط مسطای مغزم مدام تکرار می کنه :"تو کی هستی؟"، "اگه سیمین هستی پس این آدمی که الان هست کیه؟!"، "چطوری دقیقا اینطوری شد؟"... انگار یهو یه چیزی بیدار شده و مدام یادآوری میکنه که اینی که هست قرار نبود باشه. و مدام اررور میده که "من قادر به شناسایی شما نیستم". 

پ.ن.2. فیلم "کوچه بی نام" ... یه چیزی تو مایه های مادر خانواده. که مدام خودشو راضی نگه میداشت. که مدام چشماش بسته بود...

پ.ن.3. کاش واقعا "یک روح در دو بدن" وجود داشت. اما واقعیت خیلی جدی تر ازین حرفاست... که دو بدن همیشه دو تا روح جدان. دو تا فکر جدان... دو تا تفریح جدا... دو تا دغدغه جدا... دو تا دلخوشی جدا... و حتی دو تا تنهایی جدا... که هرچقد هم با هم نزدیک باشن یکی نمیشن... و اون 30 درصد انفصال خیلی بیشتر از 70 درصد اتصال روی مخه.

پ.ن.4.  آهنگ Fight song از Rachel Platten 

پ.ن.5. تنهایی مغز آدم رو وادار میکنه به فکرسازی... که چیزهایی رو بسازی و بعدش باور کنی که شاید حقیقت نداشته باشن. و یا شاید هم حقیقت باشن اما لزومی نباشه تو اونا رو بدونی. 

هیچوقت تنها نمونین... 

هیچوقت شبها تنها نمونین... 

هیچوقت شب ها تنها بیدار نمونین...

43- سال نو... سال تو

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز...

پ.ن.1. سال نو مبارک برای همه مون. تو روزایی که پر بود از پیام تبریک های قلمبه سلمبه، در جواب تمام تبریکات سلامتی آرزو کردم و شادی... که تا وقتی تنت سالم نباشه و دلت شاد، نمیتونی از داشتن یا نداشتن ثروت و شغل و ماشین و خونه و سفر لذت ببری. 

پ.ن.2. میگن آرزوهاتون رو بنویسید... چون آرزوها وقتی مکتوب میشن تبدیل میشن به "هدف". پس قابل دسترس میشن... اهدافمون رو لیست کردیم. قرار نیس امسال کوهی جابجا شه، یا قانونی عوض شه، یا گام بزرگی برداشته شه. تغییرات کوچیک هستن اما امیدوارم تأثیرگذار باشه.

پ.ن.3. فال حافظ اول سال هم خیلی خوب همراهی کرد. 

پ.ن.4. اینکه هر روز دوباره ساعت تکرار میشه، اینکه فصل ها تکرار میشن... همیشه آدم رو گول میزنن که انگار داره رو یک مسیر دایره حرکت میکنه. که اگه امروز ساعت 8 صبح روز 2 فروردین فلان کار رو انجام نداد، یک 8 صبح روز 2 فروردین دیگه، 365 روز بعد، در انتظارش هست. کاش یه جورایی میشد "خطی" بودن مسیر رو باور کرد. نه گردش دور یک مسیر دایره ای شکل رو. اینطوری خیلی داستان عوض میشد. 

پ.ن.5. خدا با ما نشسته چای با غنچه گل محمدی مینوشه... تو فنجون های گل گلی، رو یک تراس رو به باغ گیلاس.

پ.ن.6. نمیدونم استیج رو دیدین یا نه، اما قطعه "خواب و خیال" با صدای حامد نیک پی و شعر هوشنگ ابتهاج رو فراموش نکنین. 

31-

نوبت بازی ما باشد

و دیگر هرگز

نوبت بازی دنیا نشود...

پ.ن.1. آهنگ "چه کردی"... از مهدی یغمایی... گوش کنید.

28-

اولین شاعر جهان

حتما بسیار رنج برده است

آن گاه که تیر و کمانش را کنار گذاشت

و کوشید برای یارانش

آن چه را که هنگام غروب خورشید احساس کرده

توصیف کند

...

پ.ن.1. جبران خلیل جبران 

پ.ن.2. قضاوت کردن برای ما آدم ها راه حل آسون تری محسوب میشه. اینکه بشینیم و به این فکر کنیم :" فلانی دزدی کرد! چقد خوب که من دزد نیستم"، "فلانی خودش رو گم کرد، چقد خوب که من خود-گم-کرده نیستم"، "گلشیفته کشف حجاب کرد!؟ واااای چطور تونست زنیکه فلان فلان فلان بووووق بووووووووق. چقد خوب که من این کار رو انجام ندادم.".. و بعد توی ذهنمون ما بشیم یک سوپرقهرمان. و خیلی به خودمون افتخار کنیم که چقد ما خووبیم. برای همین قضاوت کردن دیگران روزی چند مرتبه، جهت ارتقای روحیه شخصی توصیه می شه. 

پ.ن.3. با قضاوت کردن ما، خودمون رو تبدیل میکنیم به انسان هایی که میتونستیم خیلی کارا انجام بدیم، اما انجام ندادیم. چقد عاااالی!!! اما حقیقت اینه که ماها واقعن اون کسایی هستیم که "انجام ندادیم هرکاری رو که از پسش بر میومدیم..." 

پ.ن.4. اگه توانایی یک ماهی رو بر اساس بالا رفتن از درخت بسنجی؛ اون ماهی یک عمر با فکر اینکه یک موجود بی استعداد و کودن ه زندگی میکنه...

پ.ن.5.  تا به حال با آهنگ "خالق" ستار تمرین خوانندگی کردین؟ توصیه میشه :)

19_ کجایی...؟

زیاد طرفدار صدا و سبک چاووشی نیستم... 

اما ترانه و ملودی مناسب همیشه آدم رو جذب میکنه.

دانلود کنید :  کجایی؟!