~:* بگو سیب... *:~

روز خوب شروع شد! با مهمونی خونه ی خاله نرگس... دایی حسن...آقای نکوئیان...دایی علی... آقای صرافان...تقی آقا و آخرش خونه ی عمو علیرضا! ولی باز پای یه بحث قدیمی شروع شد! آخه من چطوری میتونم با کسی حرف بزنم که تنها بهانه ش برای دوری از نت اینه که از اینترنت متنفره! چطور با دلایلم بهش بفهمونم وقتی حتی ندیده که چطور میشه این دنیا رو اونقدر کوچیک کرد که بشه با یه آدم تو اونور دنیا مستقیم حرف زد!میگه دوستای اینترنتی ت (منظورش یک دوست هندی بود) ایرانین! تو رو میناسن! ما رو میشناسن... بهش گفتم:"آخه چه جوری ممکنه که من تو یه ساعت نا معلوم برم تو اینترنت...برم تو یه روم از ملیونها روم... بعد یه آی دی بیاد که از آشناهای من باشه...نیشابوری باشه...منو بشناسه و قصد اذیت داشته باشه!" به هر حال... باید قبول کنه که هست... یه همچین فضایی هست...اه... اعتقادات دست و پا گیر... وجدان مزاحم... احترام به بزرگتر یادم نره... مواظب حرف زدنم باشم... رضایتشو جلب کنم... باشه... دوستای کلوبو حذف میکنم... چت تعطیل... صحبت با رفیقای خارجی (که با بدبینی محض مواجه میشن) تعطیل... هیچی بهش نخواهم گفت... اما کاش روزی که فهمید منم باشم...روزی که فهمید دنیا چقدر کوچیکه و چقدر عقبه...(علیرغم تموم ادعایی که در مورد آشنایی با دنیای امروز داره)... اینکه "از اینترنت بدم میاد" هیچ مفهومی نداره... اینکه همه چیز مستندای تلویزیون نیست... کسی که رپ گوش کنه شیطان پرست نیست... هر کسی اینترنت رفت فاسد نیست... چرا دارم اینا رو اینجا میگم؟؟؟   پ.ن.۱. گفته بودم عاشق نقضم! به "خیام" تفال زدم: گرچه غم و رنج من درازی دارد     عیش و طرب تو سرفرازی دارد بر هر دو مکن تکیه که دوران فلک     در پرده هزار گونه بازی دارد پ.ن.۲. "هلیا" رو دیدم! دختر شیما! اونم اولین نوروزشه!