~:* بگو سیب... *:~

ق.ن. تو این گزارش کار اسم همه ی پسرا و همه ی دخترا مجازی ه!   مقدمه:  جمعه: نرفتیم نمایشگاه کتاب....۴ نفری جمع شدیم و شله زرد و ماقوت و ماکارونی و سالاد الویه با به کار گیری جدیدترین متد های بهداشتی! گفتیم کار خیره... ایشالا صوابش -ثوابش؟؟؟- بهمون میرسه... دل چند نفر هم شاد میشه که جشنواره شون غذا داره...   پلان اول: علوم پایه... ۷ صبح... غذا ها رو با کمک سعید و مجید بردیم تو علوم پایه -اسما مستعارن! برای بار دوم!- تقسیم شدیم و از مکان های مختلف شروع به کار کردیم... ساندویچ ها آماده شد...میزا روچیدیم و اتیکت قیمت زدیم... - همه ی اینا اختیاری بود... ولی مثل اینکه به چشم مدیر کانون وظیفه تلقی میشد... لطف کردن و با فریادهاشون بهمون فهموندن که ...  من به این رفتارش میگم جوگیری...-   پلان دوم: علوم پایه... ۱۰ صبح... اکرم و اعظم و رزا و شایسته بهشون خیلی خوش میگذره... جو صمیمی... دوستان خوب... خنده و شادی و کار ثواب در کنارش ...فکر کردم کلاس "میکروب" برام بهتر باشه!   پلان ۳: ساعت ۱۱:۳۰ راه همیشگی و دوست داشتنی کلاس زبان! و راه رفتن رو جدولای کنار خیابون با شرط عدم لگدمال مورچه ها!   پلان ۴: علوم پایه...ساعت ۱۳... من دنبال یکی که تو یه کارم کمکم کنه... وسائل رو گذاشتم آکواریوم... اومدم سمت استقرار جشنواره...   من: مینا؟؟ مینا و سیما و شیما سرشون تو گوش همه و یه پسر رو که اون گوشه نشسته به هم معرفی میکنن! من: . . پوزیشن رو تغییر میدم و یکی دیگه رو صدا میکنم... من: سلام... دریا: بیا ببین پسرمو...  اونجاستا... لباس مشکی و شلوار کرم... یه ساعته اونجا نشسته! الهی قربونش برم! من: . . . نگام میچرخه دنبال یک نفر دیگه... یه اکیپ دانشجویی با بشقابای ماکارونی...  یک اکیپ مهمون مسعود واسه شیرموز... کوروش و داریوش دعواشون شده... حراست به یه دختر و پسر که کنار هم منتظر سرویسن گیر داده... من: . . . ولی بلاخره کارم راه افتاد...     پلان ۵... علوم پایه... ساعت ۱۴ من: کلاس تشکیل نمیشه!!!!!!!!!! هورا!!! ولی مثل اینکه کسی به من گوش نمیده... مهدی به مونا یه چیزی گفته و محمود داره مونا رو توجیه میکنه ولی مونا قهر کرد  و رفت... صوفی هم رفت وقتی دید کاری نداره... ماندانا و رکسانا هم که باز بحثشون گرفته بود با حمید و احمد و محمود و محمد... خلاصه که ما موندیم و یه اکیپ قابلمه و ظرف و دستگاه... دیدم مثل اینکه هیچ کس حاضر نیست کار ثواب رو بیخیال شه به ناصواب بچسبه... همه رو جمع کردم و اومدم خوابگاه...   پلان ۶... خوابگاه... ساعت ۱۴:۳۰... وسائل رو ریختم تو اتاق و هر چی از دهنم دراومد - حوصله ی تظاهر و فیلتراسیون ندارم اصلا- به همه شون گفتم... به اینکه تا جای غذا و شرکت تو جشنواره هست همه هستن...- خب حق هم دارن البته... ولی همون طور که رضا میگفت :"کار را که کرد... آنکه تمام کرد" بهتر بود تا تهش همه با هم میبودیم-   پلان ۷... خوابگاه... ساعت ۱۵... در اتاقو قفل کردم... کلاس ویولن رو کنسل کردم...پنجره هارو بستم و شوفاژو تا ته روشن کردم... رفتم زیر پتو و از شدت سر درد خوابم برد! من یکی دیگه ثواب نمیخواااااااااااااااااااام!       پ.ن.۱. چرا امروز همه چی اینقدر زشت و زننده شد؟؟ من که همیشه این چیزا رو میبینم و گاهی خودمم جزوشونم! چرا اینطوری شد؟ پ.ن.۲. خودم و وجدانم: پ.ن.۳. واسه ساینا : واسه کسی بمیر که واست تب کنه! پ.ن.۴. شب با کارنامه ی سیاهش چه داشت که لایق این همه ستاره شد؟؟؟؟ پ.ن.۵. فکر کنم کار از و ان یکاد گذشته... از دست رفتیم و چی دیگه باید چشم بخوره؟ ای یکی جدیدا بهتره " اهدنا الصراه المستقیم..." پ.ن.۵. حالم بده... :( سخت نبود جزو اونا بودن... با اونا بودم ولی چرا احساس میکنم باهاشون نیستم؟ این توجیهه؟  پ.ن.۶. کسی نمیخواد بره نمایشگاه کتاب؟؟؟