~:* بگو سیب... *:~

این شهر شهر قصه های مادر بزرگ نیست که زیبا و آرام باشد آسمانش را هرگز آبی ندیده ام من از اینجا خواهم رفت و فرقی هم نمی کند که فانوسی داشته باشم یا نه کسی که می گریزد از گم شدن نمی ترسد.         پ.ن.۱. ایمیل های قدیمیمو چک میکردم چشمم افتاد به چندتاییشون که خیلی جالب بودن! یکیش این بود: تو نمیتونی کسی رو مجبور کنی که تو رو دوست داشته باشه... تموم کاری که میتونی انجام بدی اینه که تبدیل به ادمی بشی که لایق دوست داشتن ه!  حرف حساب جواب نداره! پ.ن.۲. تمام آرشیو وبلاگمو خوندم. چقدر تغییر کردم... چقدر بزرگ شدم! سر چه مسائلی غصه میخوردم و چه مسائلی هنوز هم فکرمو درگیر میکنن! چقدر همه چیز ثابت مونده و چقدر همه چیز عوض شده!شاید دو سال دیگه آرشیو سال ۸۹ همونقدر بچه گونه به نظر بیاد که الان در مورد آرشیو سال ۸۷ به نظر میرسه! و چقدر دانشگاه میتونه تاثیر داشته باشه... فقط تونستم بفهمم بزرگ شدم! اما نتونستم بفهمم بهتر یا بدتر! پ.ن.۳. "هوای خونه برگشته... تموم خونه بارونه!... یه حسی تو دلم میگه... تو نزدیکی به این خونه" پ.ن.۴. فردا شب به یاد موندنی ای خواهد بود! تا حالا شامو تو قبرستون صرف کردین؟ پ.ن.۵. منبع شعر: Øй£ ĢÏRĹ