~:* بگو سیب... *:~

خدا شونه هامونو فقط واسه اینکه کوله بار غمهامونو روش بندازیم نیافریده آفریده تا بعضی وقتا بندازیمشون بالا بگیم:" بیخیال"   پ.ن. موضوعی.ازش یه صورت گرد و مهربون و ساده یادم میاد و موهای لخت و بلندش... اولین بار برگه ی آلو رو اون بهم داد... اولین بار باهم با چشمای باز صورتمونو با صابون شستیم... بازی های کودکانه مون رو یاد م میاد و کوچه ای پر از بچه ها و دوچرخه و لی لی... اینکه یه روز ازم ناراحت شد و من یه نامه براش نوشتم و از زیر در خونه شون انداختم تو...  نفیسه ی خوبم... احتمالا الان مثل بقیه ی خواهرات درستو ول کردی و رفتی کلاس خیاطی یا آرایشگری... مطمئنم ازدواج هم کردی! اما دلم واسه اون لحظه ها تنگ شده! خیلی وقته واسه کسی نامه ی عذرخواهی ننوشتم... و خیلی وقته خاله ی عروسک کسی نبودم! کاش پیدات کنم ... پ.ن.۲. دقیقا راس ۴ شروع شد و تا ساعت تو کلاس ۶ تا دنگ و دونگ زد کلاس تعطیل شد. ۲۵ نفر ادم تو یه کلاس بدون کولر... یک قانون عالی بود٬ اگه ماشینو عمود به مسیر حرکت ماشینها وسط خیابون بذاری؛ هر کی بهش بزنه مقصره! چون ماشینی که اونجاست حکم شی ثابت رو داره! به امتحانش می ارزه نه؟ پ.ن.۳. تا حالا شده یکیو یهو ببینی و بی دلیل ازش متنفر باشی و یادت نیاد اصلا چرا؟؟؟جالبه اما امروز اتفاق افتاد... پ.ن.۴. جمع همیشگی... مکان همیشگی... غذای همیشگی و بازم خوش گذشت... انگار هیچ وقت نمیخواد کسل کننده شه!