~:* بگو سیب... *:~

حیات غفلت رنگین یک دقیقه ی حوا بود خوشا به حال تو                           که آدمی و حوایت غفلتی نو به تو داد تا ببینی که هنوز                           می شود زندگی را هجی کرد                      می شود به دلیل یک گل سرخ یادگار                         کنار خاطره ی چشمانش خوابید                                می شود هنوز در پاییز                             رمز چشمان سبزش را گشود           می شود شب ها بخوانی شعر کوچه ی بی مهتاب                          می توانی در پستوی ریه هایت                            نفس هایت را تقسیم کنی                          می توانی در کوری چشمانت                        باز با ستاره ها عشق بازی بکنی                            می شود...                                              می توانی! که حوایت غفلت کرد من ولی             حوایم که غفلت کردم و مداد رنگی هایم را میان آن همه روز و آن همه عشق آدم                                                                              جا گذاشتم و بیهوده می کشیدم می کشیدم                       تمام سطر های شدن هایت را،توانستنت هایت را و آخر دیدم           ادم غفلت کرد و تمام رنگ ها را گم کرد...       پ.ن.۱. گاهی همه چی فقط با یه جرقه حل میشه! یهو یه فکری میاد تو سرت و همه چی رو ایکی ثانیه (!) حل میکنه! اونوقته که به وجود خودت افتخار میکنی و به هوش و نبوغ خودت افتخار میکنی که چه جوری یهویی ۹۰٪ ماجرا حل شد! و گاهی میبینی چقدر همه چی میشه راحت نادیده گرفته شه! پ.ن.۲. سر این قضیه زیاد بحث کردم! که حرف مردم... نظر مردم... زندگی برای مردم... و همه مخالف بودن و هیچکس منو قانع نکرد که چرا بین مردم زندگی کردن و اهمیت ندادن بهشون؟! وقتی راحت ویران میکنن؟!... با اینکه بارها بعد اتفاقات مشابهی که میفته میگم:"مهم خودمم که درمورد خودم چی فکر میکنم" اما گاهی حرفای اونا نظر خودتو هم عوض میکنه و کم کم باورت میشه که اره! یه مشکلی هست! و اونوقته که یا میمونی و مقابله میکنی و بعد بهت میگن گستاخ! یا میمونی و سکوت میکنی مثل من! یا کم میاری و فرار میکنی! شجاعانه میگم! بازم مثل من! پ.ن.۳. کاش وقتی با یه چیز کوچولو خوشحال میشی نگن :" واسه همین اخماش تو همه؟!" ... بگن:" چقدر دلش کوچیکه که با همین هم شاد میشه"! پ.ن.۴. آهنگ "آدما" خیلی نازه! گذاشتیمش و با سامان کلی بالا و پایین پریدیم! اعتراف میکنم سامان تو این مورد شبیه من شده! "یه آسمون آبی سقفه اتاق منه... شبای من پر خورشید مثل روزام روشنه" پ.ن.۵. از همه ی کامنتای خوبتون ممنونم! از همه تون و نمیتونم احساسمو توصیف کنم وقتی میخوندم که برام چی نوشتین!! مخصوصا تو فریده که میتونم بگم مهمترین عامل بودی برای نوشتنم! "سارا" ی خوبم! ببخشید... پست قبل رو واقعا با عجله نوشتم! کامنت و اعتراف عمومی کافیه یا حضورا هم بهت بگم؟! پ.ن.۶. دقت کردین هرکی از هر چیزی بدش بیاد هر اشکالی که پیش میاد رو میندازه گردن همون؟! مثلا عمه قزی از آرایش بدش میاد! به محض اینکه چشمات باد کنه میگه به خاطر خط چشمه! حالا بیا و ثابت کن که اصلا خط چشم نمیکشی!!!!!یا مثلا دایی قلی از اینترنت متنفره! حتی اگه پای انتخاب رشته و انتخاب واحد و دانلود فایلهای ضروری درسی باشن به جد و ابای اینترنت و کامپیوتر و موس و اچ تی ام ال! نباشیم اینجووری! پ.ن.۷.  منبع شعر: وبلاگ خیلی زیبای "غفلت رنگین حوا" که از خوندن شعراش واقعا لذت بردم! پ.ن.۸. ولیِّ دم اس ام اس داد کلی! هم جای خوشحالی ه هم ناراحتی... چون هنوز وقتی با اطمینان میگم :" برگردیم همه چی درست میشه" با شک میگه:"دعا کن همینطوری باشه!!" پ.ن.۹. واحد هامون ارائه شد! ژنتیک و آز، میکروب و آز، ویروس، سلولی پیشرفته، تربیت بدنی... :| پ.ن.۱۰. دوستی که احتیاج به دعا داشت به رحمت خدا رفت! ممنون از همه تون که دعا کردین براش و یقین دارم خدا برای بنده هاش همیشه بهترین راه ها رو اجرا میکنه! "ما همه از خداییم و به سوی او باز میگردیم"... نماز و روزه هاتون قبول!