~:* بگو سیب... *:~

نه ! کاری به کار عشق ندارم                               من هیچ چیز و هیچ کس را دیگر                                                                       در این زمانه دوست ندارم انگار                                 این روزگار چشم ندارد من و تو را                                                              یک روز خوشحال و بی ملال ببیند زیرا هر چیز و هر کس                         که دوست تر بداری                                        حتی اگر یک نخ سیگار یا زهر مار باشد                                                                                    از تو دریغ میکند پس با همه وجودم خود را زدم به مردن تا روزگار دیگر کاری به کار من نداشته باشد این شعر را هم نا گفته میگذارم  .... تا روزگار بو نبرد ....                           گفتم که ...                                    کاری به کار عشق ندارم !     ر.ن.۱. مراحل بعدی پروژه هم تموم شد... تو سه روز پرسشنامه ها تکمیل شد و بیش از ۱۵۰ نفر داوطلب پیدا کردیم... امروز بیخیال دوستان سیگاری پشت زیست شدیم و رفتیم سلف... پرسشنامه ها همه سبزی پلویی شدن! (!) ولی خب دوستان همکاری زیادی کردن و  بگذریم از اسامی مستعاری مثل "ببر خسته" یا مزاحمینی که جنبه ی علمی کار رو ندیده میگیرن  کلی خوش گذشت چهره های مبهمی که "سلولی مولکولی" براشون واژه ی بزرگی بود و آزمایش وسترن بلات و آنتی ژن دیتکتینگ و الایزا ساندویچی... و پایگاه ویروس شناسی دانشگاه مازندران ر.ن.۲. تئاتر زیبایی بود! تا اومدیم جمع و جور شیم و گوشی افلاین کنیم تموم شده بود... همه ش ۳۰ دقیقه؟! ر.ن.۳. خبر ازدواجت خیلی خیلی خوشحالم کرد اما کاش میگفتی! زودتر از اینکه خودمون بفهمیم! که بدونیم بذاریم روند "امید" و "انتظار" پیش بره یا قطعش کنیم! کاش میدونستی ما دخترا میگیم "سکوت علامت رضاست" نه اینکه "سکوت یعنی حرفی برای گفتن ندارم"... کاش بهمن همه چیو حل کنه! ر.ن.۴. میرویم به دیار دوست! خدا خودش رحم کنه با این وضعی که من دارم راه میفتم و میرم ... اونم تو مسیری که تاحالا تنها نبودم توش! ببین چقدر عزیزی! جبران کن! ر.ن.۵. تقصیر من نیست که برای مسائلی که بهم مربوط نیست حرص میخورم... به من چه اصلا ، نه؟! تازه امروز کلی هم خوش برخورد بودم و لارج رفتار کردم چون احساس میکنم زیادی داره همه چی قاطی میشه! ر.ن.۶. احساسم هیچوقت اشتباه نمیکنه و داره میگه یه جریان بزرگ دیگه در راهه! که باز باید به خاطرش ... واقعا نمیدونم چی کار کنم!... یعنی میدونم اما نمیشه و نمیدونم چرا نمیشه... باید تغییر کنم اما نمیخوام... و این ها هم عوارضشه! کاش یکی پیدا شه و اونقدر بهم بگه "تقصیر تو نیست" که خودم باورم شه! متنفرم از عذاب وجدان سوپرسنسیتیو! (فوق حساس) ر.ن.۷. و باز هم ۸۹ ی ها! ر.ن.۸. منبع تایتل و شعر اول پست...