~:* بگو سیب... *:~

معدودند تعداد روحانی های دل نشین! کسایی که حتی دلم نیاد بهشون بگم "آخوند"، یا بگم "شیخ" یا "روضه خون" یه سری ویژگی هارو همه شون دارن. سبک حرف زدنشون همه یکیه و حتی لهجه ی صحبت کردنشون هم...  شاید تعداد حوزوی خون هایی که از تمام درس هایی که تو حجره ها و دورنشینی هاشون پاس کردن، فقط تحجر و محدودیت رو یاد گرفتن، و اینکه تو ذهنشون فرو رفته که باید مردم رو ارشاد کنن بر اساس تئوری هایی که خوندن ، و وظیفه ی خودشون میدونن که راجع به هرچیزی نظر بدن، و به خودشون اجازه میدن که قضاوت کنن اونقدر زیاد شده که باعث میشه وقتی میبینی کسی با عمامه و عبا داره حرف "خوب" و "غیر آخوند پسند" میزنه بسیار متعجب میشی و حتی لذت میبری... 1+ به این مردم نقدی نیست! من هم یه مدت که زیاد راجع به دین و اینا مطالعه میکردم دقیقا دچار همین دیدگاه شده بودم :)) با کسایی که نمی دونستن یا خلاف چیزی که من میدونم رفتار میکردن "آخوند" مآبانه رفتار میکردم! 2+ اولین کسی که همیشه به عنوان روحانی دل نشین ازش یاد میکنم "دکتر دیانی" هستن. که هنوز تو دانشگاه میبینمشون می خندم! (خنده ی شادی!) 3+ این مطلب بعد از دیدن فیلم تبلیغاتی دکتر روحانی نوشته شد. به عنوان یک روحانی جالب بود که اطلاعاتی جز محدوده ی لباسی خودش داشته باشه. اصلا برای من تعریف شده نیس! طوری که فیلمش تموم شد دوستم که به شدت ضد روحانیته براش دست زد :| :|  4+ شهید مطهری هم احتمالا جزو این افراد باید باشن طبق شنیده ها.  5+ هنوز برای انتخاب تصمیمی گرفته نشده. مسئولیتش خیلی بیشتر از یه انگشت استامپ خورده و یه مهر تو شناسنامه ست. حتی اگه یک نفر از چند ده ملیون باشم... 5+