1+ My week with Merylin : یه فیلم که بر اساس مستندات واقعی از زندگی مریلین مونرو بود. و یک فیلم تاثیرگذار حداقل برای من. دیدن مشهور ترین و محبوب ترین و پراستعدادترین و البته زیباترین ستاره ی زمان خودش، در حالیکه خودش به خودش باور نداشت. یک زن به نام پائولا کنارش بود که وظیفه ش این بود که همه ش بهش بگه چقدر خوب و پراستعداده و اینو به یادش بیاره... همیشه میترسید... وقتی دفتر نوشته های همسرش رو دید، وقتی همیشه نگران بود کسایی که دوستش دارن بلاخره ترکش میکنن، وقتی خودش میدونست کیه اما نمیدونست کسی که بقیه میبینن خودشه یا خودش نیس؟ نمونه ی یک انسان که به خودش ایمان نداره... و حتی تعاریف بقیه رو در مورد خودش باور نمیکنه... پر از تشویش، پر از اضطراب، در حالیکه دورش پر از انسان هایی بود که عاشقانه دوستش داشتن... برای من فیلم تاثیرگذاری بود... شاید بیشتر از حدی که خود کارگردان حتی انتظارشو داشت.
2+ دانشگاه دیگه تقریبا از نگاه های آشنا خالی شده. بچه های 88 نیز رفتن که آخرین افرادی بودن که میسناختمشون. بیشتر وقتمون پای لپتاپ میگذره و نگاه به صفحه ی گوگل کروم تا ببینیم بلاخره باز میشه یا unable to connect to proxy server...
3+ دوره ی الرحمن شروع شد. تجویز اجباری تا آخر سال.
۹۲/۰۷/۰۴