~:* بگو سیب... *:~

1+ عمده ی مشکلات ما از اینجا سرچشمه میگیرن: 1. تکرار پیوسته ی تاریخ یه جورایی میشه تکرار مکرر گذشته بدون اصلاحات . چون هر دفعه عقل کل میشیم واسه خودمون که این دفعه مثل دفعه ی قبل نیست... همون اشتباها، همون قضاوتا، همون واکنش ها و همون جواب ها. بعضی اوقات کارایی میکنیم که بعد میبینیم دقیقا مثل همون اتفاق، با تمام عواقبی که برامون پیش اومده رو تو فلان کتاب خوندیم، یا تو فلان سخنرانی شنیدیم... و تعجب میکنیم که "منی که اینا رو میدونستم الان دقیقا چرا همونجام؟!" 2. کَر گوشی و لال مونی! : عمدتا وقتایی که کسی نمیشنوه، یا اجازه نمیده صداش شنیده بشه، یا قضاوت اشتباه میکنه یا درگیر یک قضاوت اشتباه میشه. پس باید شنید و باید گفت. هرچند که دخترها فریاد نمیزنن.... دختر خوب دختر ساکته! چه معنی داره اصلا؟ مردم چی میگن؟! بیاین همیشه همه ی حرفامون رو بزنیم و "خوب" به حرفای بقیه گوش بدیم.  3. ولخرجی: وقتی جیب آدم پر باشه، برای اولویت ایجاد میشه! یعنی وقتی جیبت پر پوله، مطمئن میشی که یه دست لباس مناسب حتی برای خونه هم نداری، یا یادت میاد چقد خونه تون احتیاج به یه گلدون بیخود با گل مصنوعی داره، یا خیلی وقته یک کفش خوب برای خودم نخریدم... وقتی زمان زیاد داشته باشی، خیلی وقته مسافرت نرفتی یا مثلا :" وای یادم رفته بود باید یکم ناراحت باشم" یا "چرا تا الان نگران فلان چیز نبودم" یا "بیا یکم به مسائل غمناک روز دنیا بپردازیم... خشکسال و قحطی و سیل و ..." خلاصه که نذاریم هیچ چیزی اضافه بمونه که مجبور بشیم صرفش کنیم! 4. پرسنالیتی کسایی که زبونشون تیزه و واکنش بدی به هرچیزی نشون میدن، اونایی که حافظشون خیلی قویه و ریزترین چیزا از خاطرشون نمیره و عادت زشت یادآوریشو هم دارن، کسایی که حتی اگه به زبون نیارن اما چشماشون سرزنش و شماتت رو در لحظه نشون میده، این آدما اطرافیان رو عادت میدن به دروغ. دروغ، نگفتن حقیقت، تغییر دادن واقعیت، رودربایستی، تعارف، ریا و چاپلوسی... آخه آدم جرئت نمیکنه چیزی بهشون بگه. چون هزاربار هم معذرت بخوای فراموش نمیکنن، اگه اشتباه کرده باشی با شدیدترین شکل ممکن باهات مقابله میکنن و به خاطر همون بار نگاهشون، نمیتونی دیگه تو چشماشون نگاه کنی .... 2+ همچنان روز تعطیل و آزمایشگاه و تستی که جواب نداد :) 3+ ...