وقتی بهشت عزوجل اختراع شد
حوا که لب گشود عسل اختراع شد!
آهی کشید و آه دلش رفت و رفت و رفت!
تا هاله ای به دور زحل اختراع شد!
آدم نشسته بود، ولی واژه ای نداشت...
نزدیک ظهر بود ... غزل اختراع شد...
آدم که سعی کرد کمی منضبط شود
مفعول و فاعلات و فعل اختراع شد...
«یک دست جام باده و یک دست زلف یار»
اینگونه بود ها..! که بغل اختراع شد
پ.ن.0. حامد عسگری
پ.ن.1. بعد از مدتها چشم انتظاری، بلاخره سرور بلاگفا درست شد... خیلی وقت بود نبودیم. ینی هر روز مطلبی بود برای نوشتن، اما انگار غیر از بلاگفا نه دست آدم به قلم میره (که بعد کاغذ نوشته ها مچاله شه و با یه پرتاب سه امتیازی راهی سطل آشغال) و نه دلت میاد که سرور رو عوض کنی.
* فقط من نمیدونم چرا انگار یه تیکه از وسط زندگیم رو قیجی کرده. دقیقا از وقت آشنایی با مهدی به بعد رو...
پ.ن.2. باید از رم بنویسم... و بعد از برگشت به ایران... و بعدتر از فکر درویش شدن... و بعدترها از نیشابور... و از زندگی جدید. بدون دانشگاه و تحصیل، بدون کار و شغل و فعلا بدون برنامه و هدف.
پ.ن.3. بچه هایی که به دنیا اومدن رو دیدین؟! مخصوصا اونایی که یکی دوماه زودتر به دنیا میان. مثل بجه میمونهای کوچولو میمونن. ینی عملا به غیر از دم، هیچ تفاوتی با یک میمون ندارن. کافیه انگشتتون رو به کف دستش بزنین تا ببینین با چه قدرتی انگشتتون رو میگیره و حتی میتونین با بلند کردن انگشتتون، اون فسقلی رو ببینین که با دستاش از انگشتتون آویزون شده.
*فرهاد به جمعمون اضافه شد. یک ماه زودتر. با دو کیلو وزن و شاید 30 سانتی متر قد. که وقتی نگاش میکنی به تناقض خودش و اسمش میخندی. :)
