در آمریکا کسی از شما سؤال سیاسی نمی پرسد مگر اینکه راجع به سیاست نوشته باشید. ولی در خارج هر چی ازتان بپرسند سیاسی است، خصوصا اگر آمریکایی باشید. اگر تاریخچه تزئین کیک را هم نوشته بودم بازهم از من راجع به گوانتانامو و عدم امضای پیمان کیوتو توسط کشورم سؤال می پرسیدند.
نه این که راجع به این ها هیچ نظری نداشته باشم؛ ولی حقیقت این است که من محرم اسرار کشورم نیستم. البته که اخبار را دنبال می کنم، روزنامه میخوانم و رادیو گوش می دهم ولی راستش اصلا نمیدانم که آن پشت مشت ها چه می گذرد. وقتی پای سیاست می آید وسط جز احساسات چیزی برای ابراز ندارم...
پ.ن.1. از کتاب «بیا با جغدها درباره دیابت تحقیق کنیم» از دیوید سداریس
پ.ن.2. مجموعه چند داستان کوتاه... با درون مایه طنز. البته کتاب اصلی 27 جستار داره که تو ترجمه 21یش اومده. :) بنابراین با نسخه "فوق کلین" این کتاب مواجه می باشید.
پ.ن.3. «نوشته ها وحشتناک تصنعی اند. شعرند؛ سروده کسی که به عمرش شعر نخوانده ولی ظاهرا فکر می کند
کلید شاعری
حروف کوچک است
و
مقادیر متنابهی
فضای
خالی.»
